Jednym z problemów stale pojawiających się w związku z zagadnieniem partycypacji publicznej jest rozstrzygnięcie, jakiego rodzaju informacje dotyczące działalności władz stanowią informację publiczną podlegającą obowiązkowi udostępnienia obywatelom. Art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej zawiera wprawdzie wyliczenie treści, których ujawnienia można się domagać, w praktyce wciąż jednak pojawiają się wątpliwości co do uznania konkretnych danych za „informację publiczną”. Przykładem takiej sytuacji jest sprawa, w której orzekał niedawno Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (sygn. II SAB/Wa 384/11). 

Wydany 20 lutego bieżącego roku wyrok WSA dotyczył skargi na bezczynność wójta pewnej gminy, do którego skarżący zwrócił się z wnioskiem o udzielenie mu informacji, jakiemu budynkowi nadano określony numer porządkowy, i czy jest to budynek mieszkalny, czy gospodarczy. We wniosku poprosił również o wskazanie konkretnych przepisów prawa, które umożliwiły wójtowi nadanie temu budynkowi numeru porządkowego. W odpowiedzi wójt argumentował, że informacje adresowe dotyczące budynków znajdujących się na terenie gminy można znaleźć na ogólnodostępnej stronie internetowej, a dokumenty dotyczące spraw indywidualnych nie stanowią informacji publicznej w rozumieniu przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Wójt stwierdził ponadto, że informacja, której udostępnienia domagał się wnioskodawca, nie ma charakteru informacji publicznej, ponieważ nie dotyczy faktów, ale zastosowania prawa w indywidualnej sprawie. Skarga na bezczynność wójta odnosiła się do nieudzielenia informacji o przepisach prawa, na podstawie których został nadany budynkowi numer porządkowy. Skarżący wnosił również o wymierzenie wójtowi grzywny.

Sąd przychylił się jednak do stanowiska wójta potwierdzając, że nie miał on obowiązku udzielać informacji o zastosowaniu prawa w indywidualnej sprawie. Wójt słusznie wskazał przy tym, że udostępnianie żądanych przez wnioskodawcę treści nie odbywa się na podstawie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, ale w innym trybie, regulowanym ustawą o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych. Ponieważ wójt prawidłowo zareagował na wniosek, nieuzasadniony jest podniesiony przez skarżącego zarzut bezczynności organu, zarówno w rozumieniu bezczynności co do załatwienia wniosku o udzielenie informacji publicznej, jak i w ogólnym rozumieniu bezczynności w załatwieniu sprawy administracyjnej. Skarga została więc oddalona.

Autor: Anna Krajewska

Tekst przygotowano w ramach projektu "Decydujmy razem. Wzmocnienie mechanizmów partycypacyjnych w kreowaniu i wdrażaniu polityk publicznych oraz podejmowaniu decyzji publicznych" współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 

Zapraszamy na stronę www.isp.org.pl/kompas