Tekst:
Gimnazjum w Löcknitz zostało właśnie uhonorowane Nagrodą Polsko-Niemiecką. Słusznie przyznano ją jednostce, która swoją działalność kieruje do najmłodszego pokolenia i jednocześnie działa na polsko-niemieckim pograniczu.
Wyróżnienie nadawane jest organizacjom i osobom w sposób szczególny przyczyniającym się do zbliżenia Polaków i Niemców. Jak pokazują badania Instytutu Spraw Publicznych przeprowadzone w ostatnich miesiącach na terenie, na którym istnieje Gimnazjum, faktycznie spełnia ono tę rolę. Placówka powstała w latach dziewięćdziesiątych w miejscowości położonej 40 km od granicy z Polską. Gmina, w której istnieje, podjęła ścisłą współpracę z Policami, po polskiej stronie, co pozwala na rzeczywistą wymianę doświadczeń i stały kontakt dwóch środowisk – polskiego i niemieckiego.
Dlaczego warto?
W klasach licealnych gimnazjum w Löcknitz uczniowie mogą zdać dwa egzaminy maturalne i dzięki temu otrzymują świadectwa obu krajów, co otwiera im drogę na studia bez przeszkód po obu stronach granicy. Przez naukę w dwujęzycznym środowisku uczniowie nabywają kompetencje międzykulturowe, które zapewnią im łatwiejszy start na obu rynkach pracy, szczególnie na regionalnym, z którego regularnie odpływają młodzi ludzie w stronę landów zachodnich. Lokalne firmy, z uwagi na rosnącą liczbę polskich klientów, chętnie zatrudniają osoby dwujęzyczne, często właśnie absolwentów Polsko-Niemieckiego Gimnazjum.
Ponad to szkoła definiuje swoją rolę jako pośrednik i łącznik w umacnianiu dialogu polsko-niemieckiego. Jej przedstawiciele tłumaczą, że ich zadaniem jest: „Budowanie mostów do sąsiada przez uczniów, rodziców, tak, żebyśmy stali się zupełnie normalnym regionem przygranicznym, nie mieli już granic w sensie mentalnym, a tylko granicę geograficzną.”
Integracja uczniów i rodziców
Ponadgraniczna i międzykulturowa filozofia szkoły odzwierciedla się także w pracy rodziców – każda klasa ma niemieckiego i polskiego członka rady rodzicielskiej, którzy w równym stopniu mogą reprezentować interesy rodziców i ich dzieci. Jednak zaangażowanie rodziców polskich, w porównaniu z rodzicami niemieckimi, strona niemiecka ocenia jako minimalne. Przypuszczalnie może to wynikać z bariery językowej lub z obciążenia zawodowego polskich rodziców, którzy z reguły pracują w Polsce (Löcknitz leży tak blisko granicy, że wielu Polaków kupiło tam domy, ale nadal pracuje w Szczecinie). Nie bez znaczenia jest także tradycja współpracy rodziców ze szkołą, jaka od lat tworzyła się w Niemczech. Niemieccy rodzice przywykli do aktywnej partycypacji w życiu wspólnoty szkolnej. Dla polskich rodziców, ze względu na raczej hierarchiczną strukturę polskich szkół, jest to nowością i dlatego tylko w ograniczonym stopniu angażują się w szkole. Znacznie szybciej niż dorośli integrują się dzieci i młodzież, co w dalszej kolejności pociąga jednak, jak wyraźnie pokazują badania ISP, także integrację dorosłych Polaków i Niemców.
Nie tylko jedna szkoła
Gimnazjum w Löcknitz to oczywiście nie jedyne miejsce, gdzie następuje integracja polskich i niemieckich uczniów. W regionie przygranicznym istnieje wiele szkół, gdzie wspólnie uczą się Polacy i Niemcy, choć są to placówki niemieckie, bez tak specjalnego podejścia do polsko-niemieckiej integracji jak nagrodzona placówka. Nagroda dla niej jest więc także zwróceniem uwagi na działania edukacyjne w całym regionie, które realnie przyczyniają się do lepszego zrozumienia się Polaków, którzy coraz częściej kupują mieszkania i domy po niemieckiej stronie granicy oraz lokalnych, niemieckich mieszkańców. Jest także podkreśleniem pozytywnych efektów zachodzącej na pograniczu, można powiedzieć, od podstaw, integracji, która konkretnie oddziałuje następnie na obydwa społeczeństwa.
