Angela Merkel znowu awansowała na pierwsze miejsce listy najbardziej wpływowych kobiet „Forbsa”. Jednocześnie jej wielki poprzednik, polityczny ojciec, Helmut Kohl sugeruje, że Angela niszczy jego Europę. Zaatakowana kanclerz broni się, a czołówki niemieckich gazet gwałtownie rezygnują z doniesień z Libii na rzecz wewnątrzniemieckiej debaty. Za Odrą lato kończy się burzliwie, nie tylko w pogodzie.

Angie była Wielka
     Minęły już czasy, kiedy Piotr Jendroszzcyk pisał w 2007 z Berlina: „Kanclerz Angela Merkel jest u szczytu sławy. Niemcy ją uwielbiają, ponieważ nie szykuje nieprzyjemnych niespodzianek w postaci dolegliwych reform i zdobyła uznanie dla siebie i swego kraju na świecie”. Wówczas Arnulf Baring doszukiwał się klucza do sukcesów Merkel na arenie międzynarodowej w cechach jej charakteru. „Nie tupie nogą, nie wali pięścią w stół, przekonuje cierpliwie i z uporem, i nigdy nie ujawnia swych emocji”, cytował Baringa Jendroszczyk. Jej starania na rzecz przyjęcia europejskiej konstytucji podczas niemieckiej prezydencji w Radzie UE zostały uwieńczone, dla niej osobiście, przyznaniem jej nagrody Karola Wielkiego (wyróżnienie za wybitne osiągnięcia na rzecz Europy) w 2008. I znowu piano z zachwytu nad jej stylem przywództwa i efektami działań. Ale, jak widać, rację miał wówczas Sarkozy mówiąc: „Uproszczony Traktat nie rozwiązał jeszcze kryzysu pomiędzy Europą i Europejczykami. Nasza praca zaczyna się dopiero teraz”. Francuski prezydent miał przy tym na myśli wspólne działania niemiecko-francuskie. A to właśnie one są główną przyczyną obecnych ocen Angeli Merkel.

Obalona Królowa
     Złe opinie zaczęły krążyć po Niemczech już kilka miesięcy temu. W ankiecie przeprowadzonej pomiędzy niemieckimi menadżerami, w marcu 2011 trzy czwarte z nich skrytykowało styl rządzenia kanclerz. Ale jednocześnie 70% wyrażało się pozytywnie o jej działaniach w polityce zagranicznej i europejskiej. Od tego czasu i to się zmieniło.
O krytyce Kohla było głośno już jakiś czas temu, po publikacji „Spiegla”, której tezy – „Angela niszczy moją Europę” -  współpracownicy byłego kanclerza jednak szybko zdementowali. W najnowszym wywiadzie w czasopiśmie „Internationale Politik” Kohl wyraża jednak znowu pogląd, że niemiecka polityka funkcjonuje bez swoistego kompasu, a obecnej szef rządu brakuje zdolności przywódczych i kreatywności. Krytykuje jej działania w obliczu kryzysu. Słowa padają w momencie, gdy we własnej partii postepowanie Merkel nie spotyka się z powszechnym uznaniem, co może jasno być widać podczas nadchodzącego we wrześniu głosowania w Bundestagu nad pakietem euro. Ostrych słów nie szczędzą najważniejsze osoby w partii, w tym prezydent Wulff czy minister von den Leyen.
     Już kilka tygodni temu niemieccy publicyści, tytułując swoje teksty "Obalona Królowa" zadawali sobie pytanie: Co się stało? Czy to Merkel zmieniła swoją politykę, czy zmieniła się Europa? Odpowiadali wówczas: po trochu wystąpiły obie zmiany. Gdy obejmowała urząd stała się zaprzeczeniem poprzednika oraz kolegów z innych krajów, nie była „macho”. „Metoda Merkel”, czyli jej styl spokojnego negocjowania, przeczekiwania i braku emocji wtedy budził podziw. Dziś jest powodem krytyki. I nie pomagają jej zapewnienia z konferencji prasowej, z których wynikałoby, że znowu uratowała Europę. Podobnie niewiele poprawi sytuację odpowiedź na krytykę Kohla, w której Merkel tłumaczy się ze swoich działań.
     Ale na Liście „Forbsa” Angela Merkel znowu jest numerem jeden. Uhonorowano ją za przewodzenie globalnej gospodarce w Europie. Wyprzedza Hilary Clinton i prezydent Brazylii oraz żonę Baracka Obamy, z którą przegrała w zeszłym roku. Jednak wiele dla jej wizerunku to nie pomoże. A kryzys euro jeszcze się nie skończył, więc i oczekiwania konkretnych działań i odważnych decyzji się nie zmniejszają.
     Jakże na miejscu wydają się w tym kontekście skojarzenia z pierwszymi słowami piosenki The Rolling Stones